Przestawianie ławek w salach lekcyjnych w zależności od rodzaju zajęć daje uczniom sygnał dotyczący zmiany sposobu pracy i myślenia.
Matt Pitman opisuje sposób dostosowania układu ławek do tematu, zadania i wymagań wynikających z zadnia. Nie ma jednego układu, który pasowałby do każdej lekcji.
Na początku lekcji ławki mogą stać klasycznie, aby każdy z uczniów poczuł się bezpiecznie i na swoim miejscu. W takim układzie uczniowie otrzymują bezpośrednie instrukcje, polecenia do zadania i rozpoczynają samodzielną praktykę.
Ten czas jest potrzebny, aby uczniowie mieli przestrzeń do samodzielnego przemyślenia treści polecenia. Jest to też okazja na podjęcia własnych decyzji, popełniania błędów i budowania pewności siebie.
Jeśli rozpoczniemy innym układem, to uczniowie mogą przyzwyczaić się do tego, że decyzje i planowanie zawsze są podejmowane wspólnie i mogą poczuć się zwolnieni z samodzielnego myślenia.
Potem nadchodzi czas na pogłębienie, rozszerzenie i poszerzenie rozumienia poprzez współpracę. Potrzebny jest ruch, nie tylko umysłów, ale także ciał i stołów.
Stoły przesuwają się umożliwiając dyskusję w małych grupach. Czasami są to dwie duże grupy, a czasami tylko dwa stoliki razem.
Czasami można całkowicie zrezygnować ze stołów, jak np. w myślącej klasie.
Wszystko zależy od celu zadania – czy uczniowie mają przeprowadzić burzę mózgów, dokonać oceny koleżeńskiej, rozwiązać wspólnie problem, zaprezentować pomysły.
Przestrzeń fizyczna musi odpowiadać wymaganiom poznawczym.
Ruch zmiany ustawienia sygnalizuje zmianę w myśleniu. Informuje uczniów, że rozpoczęła się nowa faza nauki. Dodaje im energii. Utrzymuje dynamikę klasy i miejsce, w którym zmiana jest oczekiwana, mile widziana i produktywna.
Stoliki mogą być ustawione teatralnie, w kole, w rzędach, w parach w czwórkach, jak tylko jest wygodnie. Ustawienia ławek mogą mieć swoje nazwy, które uczniowie znają i szybko przemeblowują układ.
Jeśli uczniowie są przyzwyczajeni do zmian ustawienia ławek, to zmiana ustawienia może trwać tylko 30 sekund.
Uczniowie powinni znać intencje edukacyjne dla przemeblowania. Nauczyciel może wytłumaczyć, dlaczego dany układ jest odpowiedni dla wykonania zadania, może powiedzieć, że zależy mu na dyskusji w parach i na porównywaniu przemyśleń w większej grupie, albo wskazać na korzyść zebrania pomysłów uczniów.
Przestrzeń staje się kolejnym narzędziem dydaktycznym, równie skutecznym jak inne np. techniki zadawania pytań, strategie przekazywania informacji zwrotnej itp.
Gdy stoły pozostają w takim samym układzie przez cały dzień wysyłana jest do uczniów wiadomość, że nauka jest stale taka sama i przewidywalna.
Uczniowie potrzebują zarówno indywidualnego czasu, jak i możliwości współpracy. Muszą wiedzieć, kiedy nadszedł czas, aby skupić się wewnętrznie, a kiedy nadszedł czas, aby uczyć się od innych.
Ponadto ruch w trakcie lekcji pomaga w angażowaniu się w naukę. Przełamują monotonię i resetują uwagę.
Inspiracja artykułem Matt Pitman
0 komentarzy