Dobrym sposobem na uczenie uczniów mówienia i słuchania jest polecenie porozmawiania w parach. Zachęca to uczniów do dzielenia się swoimi pomysłami, angażuje ich w proces uczenia się,  doskonali umiejętności komunikacyjnych i pogłębia zrozumienie.

Może się wydawać, że jest to prosta technika i każdy potrafi ją wykonać. Jednak, aby dobrze wykorzystać ten sposób, trzeba zwrócić uwagę na to aby:

• każdy uczeń miał partnera do rozmowy,
• każdy z uczniów miał czas na własną wypowiedź,
• rozmowa dotyczyła zadanego tematu,
• uczniowie potrafili zacząć rozmowę,
• uczniowie potrafili słuchać.

Podstawą dla powodzenia rozmów w parach jest więź klasowa. Jeśli uczniowie czują przynależność do społeczności klasowej, traktują naukę, jako wspólną sprawę, nie boją się popełniać błędów, to rozmowa w parach jest możliwa i efektywna.

Ponadto, warto zapewnić wsparcie uczniom cichszym, nieśmiałym, aby mogli dzielić się swoimi przemyśleniami.

Korzystne jest wprowadzenie pewnej struktury rozmowy. Może ona wyglądać w ten sposób, że jedna osoba ma przydzielona literkę A, a druga B. Najpierw wypowiada się osoba A, w tym czasie osoba B słucha z uwagą, utrzymuje kontakt wzrokowy i nie przerywa wypowiedzi. Po upływie określonego czasu (na dany sygnał ze strony nauczyciela) następuje zmiana ról i wypowiada się osoba B.

Mimo, że struktura wygląda na bardzo prostą, to nie jest łatwa do wykonania i trzeba ją ćwiczyć.

Ćwiczenie umiejętności bycia bardziej rozważnymi mówcami i empatycznymi słuchaczami pozwala uczniom skutecznie komunikować się z różnymi ludźmi. Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych pomoże uczniom rozwijać znaczące relacje z rówieśnikami i lepiej rozumieć otaczający ich świat.

Warto zmieniać pary, aby uczniowie mieli okazję rozmawiać z różnymi uczniami i uczyć się od siebie wzajemnie. Można zmieniać pary i na jeden i ten sam temat  rozmawiać w różnych parach.

Można pomóc uczniom zacząć rozmowę zadając im na początku pytanie. Wtedy uczniowie poszukując na nie odpowiedzi zaczynają rozmowę. To bezpieczny sposób na przełamanie lodów i ożywienie komunikacji między partnerami.

Nauczyciel przesłuchując się rozmowom, może zauważyć, że niektórzy zaczynają zbaczać z tematu. Wtedy warto podejść do rozmawiającej pary i dać jej cichy ustalony sygnał. Nie chodzi o przerwanie rozmowy, ale o przywołanie do tematu.

Dla uczniów mających trudności z rozpoczęciem rozmowy, można przedstawić zdania do dokończenia:

• Myślę, że to ciekawe, ponieważ…
• Jednym z przykładów jest…
• Zastanawiam się…
• To przypomina mi…
• Mam jeszcze kilka pytań:

Te proste, uniwersalne zdania początkowe mogą być zapisane na plakacie lub tablicy i pomagać w rozpoczęciu rozmowy.

Rozmowy w parach nie musza być odbywane na siedząco, uczniowie mogą przechadzać się po klasie. Zmniejsza to stres uczniów związany z wypowiadaniem się i poprawia nastrój. Dodanie opcji spaceru do rozmowy może pomóc nieśmiałym uczniom poczuć się spokojniejszymi i gotowymi do rozmowy.

Jeśli w klasie jest nieparzysta liczba uczniów, to jeden uczeń zostaje bez partnera. Najlepiej jeśli wtedy jedna z par zaprosi samotnego ucznia do trójki. Nauczyciel może docenić taki gest. Aby uczniowie stale nie rozmawiali z tymi samymi partnerami, można losować uczniów do par.

Warto z uczniami rozmawiać na temat jakości rozmów w parach. Można na przykład zapytać uczniów: „Co powodowało, że czułeś się słuchany przez partnera” lub „Co było dla Ciebie trudnego w rozmowie w parach?”.

Taka autorefleksja jest skutecznym sposobem na monitorowanie i doskonalenie pracy w parach. Uczniowie zaczynają sobie zdawać sprawę, co trzeba robić, aby dobrze słuchać.

Rozmowy w parach powodują, że uczniowie uczą się od siebie wzajemnie, poznają się i pogłębiają wieź z innymi uczniami. Pozwalają również na przećwiczenie wypowiadania opinii przez wygłoszeniem jej na forum klasy.

Praca w parach jest jedną z najbardziej efektywnych metod nauczania, ale trzeba ją ćwiczyć.

Inspiracja artykułem Lory Walker Peroff