Może to zdziwić nauczyciela, ale okazuje się, że poznanie uczniów wpływa na osiągane przez nich wyniki w nauce. Nauczyciele mówią, że nie mają na poznawanie swoich uczniów czasu, bo muszą ich nauczać.
Poznawanie kojarzy nam się z pierwszymi dniami w szkole, ale powinno ono mieć miejsce przez cały rok szkolny. To nie jest zadanie, które się kiedyś kończy. Dzięki poznaniu uczniów łatwiej nam nauczycielom ich nauczać i dostosowywać nauczanie do ich potrzeb i zainteresowań.
Poznawanie się wzajemne może wzmocnić więzi, które z kolei zapewniają zaangażowanie i lepsze wyniki uczniów.
Nora Fleming autorka artykułu, z którego korzystam zebrała z wywiadów z nauczycielami, z zasobów internetowych i własnych doświadczeń 6 sposobów, które pomagają nauczycielowi poznać swoich uczniów.
- Esej
Warto najpierw poprosić uczniów, aby zastanowili się nad swoim dotychczasowym życiem. Zidentyfikowali doświadczenia i ludzi, dzięki którym stali się tym, kim są. Rozpoznali kluczowe cechy i zdarzenia, które wpłynęły na ich życie. A na koniec napisali esej o wartościach i zasadach, którymi kierują się w życiu.
Innym wariantem tego sposobu są polecenia typu:
- Napisz esej o kimś kogo podziwiasz
- Opisz wydarzenie, z którego wyciągnąłeś lekcję dla swojego życia.
W ciągu roku szkolnego warto wrócić do tych esejów, aby się zastanowić nad tym, co wcześniej zostało napisane i zadać sobie pytanie: „Co się zmieniło i co pozostało bez zmian?”
- Wykres tożsamości
Na początek warto porozmawiać z uczniami o tożsamości, tej widocznej (np.: wiek) i tej niewidocznej (np.: doświadczenia człowieka). Można przedstawić zdjęcia kilkorga osób i zapytać uczniów, co można wnioskować ze zdjęcia – jakie cechy tożsamości są widoczne? Następnie, można wyjawić uczniom życiorysy tych osób. Po tym doświadczeniu można przeprowadzić dyskusję o przyjmowaniu założeń na temat innych na podstawie ich wyglądu lub zachowania. Na koniec uczniowie mogą przedstawić graficznie swoje portrety, ale w taki sposób, że jedna część twarzy nie zdradza tożsamości, a druga ja pokazuje.
Inna wersja tego sposobu, to na początek wybranie przez nauczyciela kilku kluczowych postaci historycznych lub postaci fikcyjnych i poproszenie uczniów, aby omówili – co wpłynęło na tożsamość tych osób. Następnym krokiem może być zastanowienie się, jak do tej pory tworzyła się moja tożsamość.
- Inwentarz
Poproszenie uczniów, aby wymienili na przykład swoich ulubionych muzyków, piosenki, sporty, zajęcia, gry, ulubione jedzenie, wspomnienia z życia. Inną opcją jest napisanie przez uczniów 20 zdań, które uzupełniają zdanie: „Jestem kimś, kto…”. Nauczyciel może pomóc poprzez zadawanie uczniom pytań: Co cię martwi we współczesnym świecie?”, “Co Cię inspiruje?”, „Jakie miewasz sny?”, Jakie masz marzenia?”.
Dzięki wypowiedziom uczniów nauczyciel może tak prowadzić nauczanie, aby było intersujące dla jego uczniów.
- Pasja
Uczniowie zaczynają od rysowania serca, a w nim umieszczają swoje pasje. Następnie wybierają jeden lub dwa tematy do opisania. Szukają powiązanych artykułów, obrazów i filmów.
Przy okazji można poprosić uczniów, aby napisali komentarze do prac swoich kolegów. Służy to doskonaleniu umiejętności pisania i wzajemnemu poznaniu się.
- Dokumentowanie
Ten sposób polega na tworzeniu autobiograficznych mini filmów, podcastów, artykułów, kolaży o własnym życiu i zainteresowaniach. Może to być na temat spraw, które są w obecnej chwili dla uczniów ważne lub ważne zawsze.
- Gry
Nauczyciele mogą tworzyć krótkie, zabawne zajęcia, które utrzymują zaangażowanie uczniów i ujawniają wgląd w to, kim są.
Może to być np.: krótkie odegranie ulubionego utworu ucznia, runda pt.: Trzy fajne rzeczy, które widziałem itp.