Wielu uczniów odczuwa lęk przed lekcją matematyki. W tym wpisie podam cztery sposoby, które zastosowane podczas 5 początkowych minut lekcji, zaangażują uczniów w naukę i zmniejszą stres związany z matematyką. Wszystkie one polegają na wprowadzeniu pewnego rytuału, do którego uczniowie się przyzwyczajają i na niego czekają. Sposoby te mogą z powodzeniem być zastosowane na lekcjach z innych przedmiotów.
Co to za obraz?
Nauczyciel wyświetla lub w inny sposób pokazuje uczniom obraz, który jest związany z tematem lekcji.
Na przykład:
- Lekcja o ułamkach: nauczyciel może przejść na lekcję z talerzem ciastek, pokazać zdjęcie parkingu pełnego samochodów lub obraz rzędów posadzonych warzyw. Można omówić, to co widać na obrazie i zapytać, jak to się ma do rozważania części pewnej całości. Można również zachęcić uczniów do zastanowienia się np.: ile samochodów jest w każdym rzędzie, a ile na całym parkingu lub ile ciasteczek jest na talerzu i czy wystarczy dla każdej dziewczynki w klasie?
- Lekcja o wykresie funkcji kwadratowej – nauczyciel wyświetla zdjęcia mostów, których kształty są wykresami funkcji kwadratowych i pyta, dlaczego właśnie takie w tym temacie wyświetlił zdjęcia, dlaczego nie ma zdjęć poziomych mostów?
W tej strategii uczniowie mają możliwość podzielenia się własną opinią i czymś, co ich zaciekawiło. Pozwala im to poczuć, że ich głosy są cenione w społeczności klasowej.
Który nie należy?
Nauczyciel wyświetla cztery obrazy i pyta uczniów, który z nich nie pasuje do całości. Przy czym, nie oczekuje jednej właściwej odpowiedzi.
- Na przykład nauczyciel pokazuje cztery obrazki ciastek. Jeden z uczeń może powiedzieć, że do reszty nie pasuje ciastko okrągłe, a inny, że nie pasuje to, które ma lukier na wierzchu itp.
Każde wskazanie nauczyciel uznaje za właściwe. Taki początek może być do lekcji o bryłach (która z brył nie pasuje do reszty?), albo do procentów (ile cukru jest w danym przepisie?).
Co wolisz?
Ta strategia wymaga od uczniów zaangażowania się w rozmowę i uzasadnienia swojego myślenia.
- Nauczyciel pokazuje dwa obrazy przedstawiające: okrągłą i prostokątną pizza i pyta uczniów: „Czy wolałbyś zjeść dwa plasterki z okrągłej pizzy o średnicy 12 cm, która została pokrojona na osiem kawałków, czy zjeść jeden plaster z pizzy o wymiarach 15 na 10 cm., który został pocięty na sześć kawałków?
W tej rozmowie uczniowie musza porównać wielkość obu kawałków i będą musieli uzasadnić swój wybór. Niektóre dzieci chcą zjeść więcej pizzy, więc muszą uzasadnić, który kawałek daje im więcej, inne mogą powiedzieć: „Wybieram mniejszy kawałek, ponieważ nie chcę jeść dużo pizzy” lub „Wolę koło od prostokąta”. Wszystkie odpowiedzi są poprawne, o ile uczniowie potrafią uzasadnić swój wybór.
Jest to rodzaj pytania kluczowego, które polecane jest nauczycielom stosującym ocenianie kształtujące.
Jaki tu jest wzorzec?
Ta strategia pomaga uczniom odkrywać wzorce i relacje pomiędzy obiektami. Nauczyciel zaczyna od pokazania uczniom pierwszego problemu do rozwiązania (dzielenia się sposobami i rozwiązaniami), a następnie zachęca uczniów do wykorzystania tego rozwiązania do rozwiązania następnego zadania. Taki ciąg pomaga dzieciom dostrzec, że można korzystać z mniejszych zadań, w rozwiązaniu większych.
- Na przykład:
- Nauczyciel poleca obliczenie 7 x 8 = ____.
- Uczniowie z prawidłowym wynikiem proszeni są o użycie tego wyniku do rozwiązania 14 x 8.
- Następnie 28 x 8.
Jeśli chcemy, aby wszyscy uczniowie uczyli się na lekcjach matematyki, musimy zapewnić im chęć zaangażowanie się od samego początku i poczucie sukcesu. Rozmowa od samego początku, zmniejsza stres uczniów i pokazuje im, że ich głosy są słyszane, że są doceniani i mają możliwość wniesienia wkładu w pracę wszystkich uczniów.
Strategie te zapewniają również możliwość dialogu między rówieśnikami. Uczniowie uczą się, jak skutecznie komunikować się poprzez regularne rozmowy na temat matematyki, jednocześnie nawiązując kontakt z rówieśnikami i budując pewność siebie od samego początku lekcji matematyki.
Inspiracja artykułem Ashley Marlow