Każdy pragnie, aby jego przekaz był jasny, przyjemny i zapadający w pamięć słuchaczy.

Logan Hailey podaje 16 wskazówek, jak należy tłumaczyć, niezależnie, czy mamy do czynienia z osobami dorosłymi, czy z dziećmi. Zgodnie z moim zrozumieniem lekko je zmodyfikowałam i dołożyłam kontekst szkolny.

  1. Zacznij od tego, dlaczego to, co mówisz jest ważne dla słuchaczy
  2. Nauczaj dla dogłębnego zrozumienia
  3. Zanim wyjaśnisz, stwórz obraz mentalny
  4. Umieść najistotniejsze informacje na początku i na końcu przekazu
  5. Ustal, co słuchacze już rozumieją
  6. Podziel materiał na małe części
  7. Użyj powtórzeń
  8. Nie komplikuj
  9. Nie udawaj eksperta
  10. Zapewnij zasoby i dowody
  11. Używaj mnemotechnik
  12. Użyj kreatywne taktyki wyjaśniania (metafory, porównania i analogie)
  13. Użyj opowiadania
  14. Użyj wskazówek wizualnych
  15. Zwróć uwagę na sygnały zamętu w mowie ciała
  16. Zadawaj pytania i bądź gotowa/y jeszcze raz wyjaśniać

Przedstawię tekst w czterech częściach, każda część będzie zawierała 4 wskazówki.

Czwarta ostatnia część przedstawia:

  • Użyj opowiadania
  • Użyj wskazówek wizualnych
  • Zwróć uwagę na sygnały zamętu w mowie ciała
  • Zadawaj pytania i bądź gotowa/y jeszcze raz wyjaśnia

13. Użyj opowiadania

W sformułowaniu – „Pewnego razu” kryje się wielka moc. Badania pokazują, że udramatyzowane historie aktywują nasze mózgi, abyśmy czuli się w środku historii. To pomaga i przyciąga uwagę słuchacza. Historia, którą opowiadasz musi być związana z tematem twojego przemówienia. Dzięki niej słuchacze mają lepiej zapamiętać, to o czym mówiłeś.

Na przykład, jeśli chcesz wyjaśnić dziecku naukę o zapylaniu kwiatów, możesz stworzyć zabawną i pomysłową historię, taką jak ta:

Zapylanie ma miejsce, gdy owad pomaga roślinie wytwarzać owoce. Wyobraź sobie samotną jabłoń. Produkuje dużo kwiatów, ale potrzebuje pomocy w przekształceniu kwiatów w jabłka. Tak więc w swoich kwiatach wkłada słodkie słodkości zwane nektarem. Zapach jej kwiatów i nektaru jest wyjątkowo silny, zwabia owady zapylające, takie jak pszczoły. Kiedy głodna pszczoła wącha kwiaty, ląduje w jednym z płatków kwiatu jabłka. Kręci się wokół, szukając nektarowych smakołyków. Szukając nektaru, pociera swoim puszystym ciałem małe patyczki wewnątrz kwiatu, które pozostawiają żółte kulki na jego futrze. Nazywa się je pyłkiem. Następnie pszczoła leci i znajduje jabłoń w domu sąsiada i robi to samo w kwiatach innej jabłoni. Pyłek spada z jego futra na kwiat. Jabłoń jest zachwycona, bo w końcu może wyhodować owoce!

Niezależnie od tego, czy opowiadasz dziecku, czy dorosłemu, opowiadanie historii może sprawić, że tematy techniczne lub naukowe zabrzmią bardziej angażująco i łatwiej je będzie zapamiętać.

14. Użyj wskazówek wizualnych

Ludzki umysł przetwarza obrazy 60 000 razy szybciej niż słowa, dlatego wizualne środki wyjaśniające są tak samo ważne jak werbalizacja. Warto pokazywać słuchaczom – pomocne obrazy, zdjęcia, rysunki i diagramy.

15. Zwróć uwagę na sygnały zamętu w mowie ciała

Czasami ludzie nie chcą przyznać, że są zdezorientowani lub mają problemy ze zrozumieniem. Zamiast tego często kiwają głową, na znak, że wszystko jest jasne. Nie chcą wydawać się niegrzeczni lub nie chcą się skompromitować – brakiem zrozumienia.

Poszukaj subtelnych wskazówek, świadczących o braku pełnego zrozumienia.  Możesz je rozpoznać po mowie ciała lub wypowiedziach słuchaczy, np.: zmarszczone brwi, przygarbienie, brak kontaktu wzrokowego, jedna brew uniesiona wyżej niż druga, wzruszanie ramion, zmarszczony nos, zaciśnięte usta.

16. Zadawaj pytania i bądź gotowa jeszcze raz wyjaśniać

Nie jest proste odczytanie tych sygnałów, warto zadać pytanie i sprawdzić, czy to się udało, udało się tylko w jakimś stopniu lub w ogóle się nie udało.

Sprawdzanie zrozumienia jest integralną częścią procesu wyjaśniania. Jeśli tego nie zrobisz, to możesz w rezultacie mówić do ściany. Powinieneś okresowo zadawać pytania słuchaczom, aby upewnić się, że nadążają. Można zapytać:

“Czy to mówię, ma dla was sens?”

„Czy wydaje się, że czegoś tu brakuje?”

“Czy macie jakieś pytania?”

„Czy pamiętacie, że ….?”

Nie zakładaj że uczniowie wszystko zrozumieli. Ułatwiaj im poinformowanie, że coś jest niejasne.

W szkole pytania uczniów są konieczne. Należy zachęcać uczniów do zadawania pytań nauczycielowi i innym kolegom i koleżankom. Przy czym pytanie – “Czy macie jakieś pytania?”, lepiej zamienić na – „Co z tego co mówiłam, było dla was niejasne?

Warto zapewnić uczniów, że chętnie nauczyciel wytłumaczy zagadnienie drugi raz.

Niezależnie od tego, o czym i do kogo mówisz:

Nadaj znaczenie: jeśli nie możesz przekonać odbiorców, dlaczego powinni się tym zajmować, to twoje przemówienie może być całkowitą stratą czasu. Zaznacz korzyści jakie można mieć z zajmowania się tym tematem.

Stwórz wizualny obraz : ludzie myślą obrazami, a nie słowami. Jeśli potrafisz oprzeć swoje wyjaśnienie na konkretnej wizualizacji, ludzie będą bardziej skłonni zapamiętać to, co masz do powiedzenia.

Podziel na części: duże koncepcje są onieśmielające, a mniejsze fragmenty są łatwiejsze do zrozumienia. Dziel na części, aby uprościć swoje wyjaśnienia.

Zwróć uwagę na niewerbalne i werbalne informacje zwrotne od słuchaczy: Jeśli ktoś wykazuje oznaki zakłopotania (takie jak zmarszczone brwi lub odwrócone spojrzenie), może nadszedł czas, aby wrócić i zadać kilka pytań, aby sprawdzić, czy publiczność jest nadal z tobą.

Wykorzystałam artykuł Logana Hailey

https://www.scienceofpeople.com/how-to-explain-things-better/

Więcej na ten temat w artykule Vanessy Van Edwards

https://www.scienceofpeople.com/persuasion/