Artykuł z którego korzystam dotyczy nauczania obcych języków. Jednak matematyka może być uznawana również za nowy i obcy język, więc może przyda się też nauczycielom matematyki i innych przedmiotów.
Gry i zabawy to świetny sposób na złagodzenie obaw uczniów przed głośnym wypowiadaniem się, zarówno swoich opinii, jak i prezentowania.
Przedstawiam 15 prostych gier w nauce języka, które pomagają uczniom w wypowiadaniu się. Kursywą spróbowałam je zmienić na naukę matematyki. Możliwe, że można zastosować je również w nauczaniu innych przedmiotów.
- Słowa
Każdy uczeń otrzymuje przydzielone słowa (termin). Uczniowie rysują przedstawienie swojego terminu, a następnie chodzą po sali, rzucając wyzwanie kolegom z klasy, aby odgadli, co narysowali.
Badania pokazują, że uczniowie rysując zapamiętują dwukrotnie lepiej.
W przypadku innego przedmiotu, uczniowie mogą rysować coś, co im się kojarzy z omawianym tematem lub terminem.
- Nigdy
Uczniowie wymyślają zdanie mówiące o czymś, czego nigdy nie doświadczyli, na przykład: „Nigdy nie podróżowałem do innego kraju”. Uczniowie , którzy również mogliby się zgodzić z tym zdaniem zaginają jeden palec u ręki. Można się umówić na zginanie palca, gdy osoba nie zgadza się z tym zdaniem. Potem następny uczeń wypowiada zdanie, cykl rozpoczyna się od nowa. Gdy uczeń zegnie wszystkie swoje palce u jednej ręki, kończy grę.
W przypadku innego przedmiotu uczniowie mogą podawać określenie/definicję przydzielonego terminu, a reszta uczniów może zginać palec, gdy się z definicją zgadza.
- Twierdzenia
Nauczyciel zapisuje na tablicy pytania, na które są dwie możliwości odpowiedzi – tak lub nie. Na przykład: „Czy wiesz, jak robić naleśniki?”, „Czy umiesz jeździć na rowerze?” lub „Czy wracasz dziś autobusem ze szkoły do domu?”
Nauczyciel powiadamia uczniów, że nie mogą odpowiedzieć tak lub nie. Prosi ucznia, aby znalazł sposób na odpowiedź na pytanie w inny sposób. Wymaga to od ucznia wypowiedzenia pełnego zdania i użycia dodatkowego słownictwa.
W przypadku innego przedmiotu uczeń można napisać na tablicy własność, która charakteryzuje się dane pojęcie i poprosić uczniów, aby zastąpili je inna własnością, np.: Kwadrat ma cztery kąty proste. Uczeń może dodać np.: Kwadrat ma boki równe.
- Kto mówi prawdę?
Na własnej kartce każdy uczeń zapisuje swoje imię i nazwisko oraz trzy fakty o sobie, o których nie wie nikt z jego kolegów z klasy. Nauczyciel wybiera uczniów, którzy przedstawią swoje „fakty”. Zadaniem klasy jest odgadniecie, które ze stwierdzeń są prawdziwe, a które nie.
W przypadku innego przedmiotu uczniowie mogą podawać stwierdzenia związane z tematem, a zadaniem klasy jest ich weryfikacja, np.: Uczeń podaje: Każdy prostokąt jest kwadratem; Każdy kwadrat jest prostokątem; Na każdym trójkącie można opisać okrąg. W przypadku fałszu wybrany uczeń musi podać kontrprzykład.
- Rysowanie w parach
W parach, jeden uczeń zakrywa oczy rękami, a drugi rysuje obrazek na kartce papieru, na przykład kwiat lub owoc. Następnie rysujący próbuje opisać, co narysował, aby drugi uczeń mógł narysować kopię rysunku. Autor rysunku musi postarać się przekazać dokładny opis.
Na koniec para może porównać rysunki i wspólnie się zastanowić z czego wynikają różnice.
Uczniowie dzięki temu ćwiczą swoją zdolność do opisywania w obcym języku.
W przypadku innego przedmiotu uczniowie mogą podać rozwiązanie zadania, a partner ma za zadanie wymyślić zadanie do tej odpowiedzi. Na przykład uczeń podaje – 5, a drugi uczeń mówi: Ania dostała 2 jabłka i 3 gruszki, ile ma teraz owoców?
- Wybierz cechę
Do kapelusza nauczyciel zbiera kartki papieru, z opisem cech pozytywnych np.: radosny, zabawny, odważny, lojalny itp. Każdy uczeń wyciąga jedną kartkę i wymienia imię ucznia, który jego zdaniem ma tę cechę i uzasadnia dlaczego. Uczniowie nie tylko ćwiczą mówienie, ale także mogą w ten sposób budować silniejsze relacje między sobą.
W przypadku innego przedmiotu można wypisać cechy pojęć i poprosić uczniów, aby podawali przykłady, np.: Czworokąt, na którym daje się opisać okrąg, czworokąt mający dwie osie symetrii itd.
- Tajne słowo:
Uczniowie otrzymują temat i tajne słowo nie związane z tematem, zadaniem jest przygotowanie przemówienia na dany temat i wplecenie w nieo tajnego słowa. Na przykład temat może brzmieć „Moje ulubione hobby”, a tajne słowo może brzmieć „Ananas”.
Reszta uczniów próbuje odgadnąć tajne słowo.
W przypadku innego przedmiotu można postępować tak samo, ale tajne słowo ma być niezwiązane z tematem przemówienia, np. Cechy równoległoboków, a tajne słowo: ułamek.
- 5 sekund
Nauczyciel określa kategorię. Na przykład środki transportu. Wylosowany uczeń ma za zadanie wypowiedzenie 3 słów należących do tej kategorii. Można grę przeprowadzać w parach lub grupach.
W przypadku innego przedmiotu można postępować podobnie, np. wyznaczyć kategorię: czworokąty. A wybrany uczeń mówi: kwadrat, równoległobok, trapez.
- Rozbitkowi
Każdy uczeń rysuje wybrany przez siebie przedmiot na kartce, np. parasol, pizzę, bukiet kwiatów. Nauczyciel zbiera rysunki i ogłasza uczniom, że są rozbitkami na bezludnej wyspie. Rozdaje rysunki, tak, aby żaden uczeń nie otrzymał swojego rysunku. Uczniowie mają do dyspozycji jedynie przedmiot narysowany. Zadaniem uczniów jest przedstawienie, jak użyją ten przedmiot, aby przetrwać.
W przypadku lekcji z innego przedmiotu można rozdać uczniom różne błędne rozwiązania zadań i polecić im znalezienie błędu w rozwiązaniu i poprawieniego.
- Zgadywanka
Nauczyciel wkłada do kapelusza karteczki z nazwiskami znanych osobistości lub postaci historycznych. W parach, jeden uczeń losuje kartkę, a drugi uczeń zadaje mu pytania, przy czym odpowiedź może być tak lub nie. Celem jest odgadniecie nazwiska z kartki. W tę grę można grać również w grupach.
Innym wariantem tej gry jest naklejenie nazwiska na czole ucznia, a jego zadaniem jest pytaniami (zadawanymi innym uczniom) zidentyfikowanie nazwisko.
W przypadku lekcji z innego przedmiotu, można grać podobnie, tylko na kartkach umieszcza się nie nazwiska, a pojęcia związane z tematem.
- Prawda czy fałsz
Wylosowani uczniowie przestawiają klasie historię. Zadaniem klasy jest zagłosowanie, czy historia jest prawdziwa, czy nie. Można dopuścić zadanie określonej liczby pytań opwiadającemu.
Zdaniem naukowców wspólne opowiadanie historii to świetny sposób, aby pomóc uczniom ćwiczyć mówienie i słuchanie.
W przypadku lekcji z innego przedmiotu uczeń zamiast historii może wygłosić tezę twierdzenia, a zdaniem klasy jest podanie założeń, kiedy to twierdzenie jest prawdziwe. Na przykład: Każdy prostokąt jest kwadratem, a uczniowie dodają o ile ma równe boki.
- Historia
Nauczyciel zaczyna opowiadać historię. Mówi jedno zdanie, a następnie każdy z uczniów dopowiada następne zdanie według swego uznania. Powstaje historia, której autorami są wszyscy uczniowie.
Na przykład: “O północy za oknem w mieszkaniu Janka pojawił się gadający kot, zaprosił go na magiczną imprezę, o której wiedziały tylko inne koty, …”.
W przypadku lekcji z innego przedmiotu historia może być związana z tematem, którym uczniowie zajmują się na lekcji.
- Gramatyka
Wybrany uczeń otrzymuje od nauczyciela czasownik, np. Tańczyć. Uczniowie maja za zadanie odgadnąć czasownik, mogą zadawać pytania zastępując to tajne słowo innym np. gotować. Na przykład zadają pytanie, czy gotować można tylko na w pomieszczeniu zamkniętym? Czy do gotowania potrzebny jest specjalny sprzęt, itp.
W przypadku lekcji z innego przedmiotu można również wyznaczyć pojęcie tajne i słowo zastępcze.
- Scenka
Uczniowie mając do dyspozycji kilka propozycji tytułów do odegrania scenki, wybierają jeden z nich. Na przykład odgrywają scenkę pod tytułem, sklep z butami. Pozostali uczniowie odgaduję tytuł scenki.
W przypadku lekcji z innego przedmiotu można polecić uczniom odegranie scenki z użyciem np. 3 razy nazwy pojęcia. Zdaniem pozostałych uczniów jest odgadnięcie, o jakie pojęcie chodzi.
- Cztery rogi
Każdy róg sali oznaczony jest inną literą: A, B, C i D. Nauczyciel zadaje pytanie i prosi uczniów o wybranie jednej z czterech odpowiedzi i udanie się do właściwego rogu sali. W rogach uczniowie uzasadniają swój wybór.
W przypadku lekcji z innego przedmiotu można zadać pytanie przedmiotowe z czterema możliwościami odpowiedzi.
Korzystałam z artykułu Paige Tutt