Gadżedziarstwo

2 strony czytania

Pewnie wielu z Was zdziwi, ale ja bardzo doceniam gadżety w nauczaniu. Uważam, że często są kluczowe w procesie uczenia się uczniów. Jeden warunek – trzeba je stosować CELOWO i ŚWIADOMIE. Czyli wiedzieć, po co się to robi i jakie chce się efekty osiągnąć.
Wiem z doświadczenia własnego i innych nauczycieli, jak gadżety mogą pomoc zrozumieć, zmotywować i nauczać. Są niedoceniane przez edukację, do tego stopnia, że niektórzy nauczyciele wstydzą się przyznać, że je stosują.
Temat gadżetów niesie za sobą też kilka niebezpieczeństw. Pierwsze z nich, to pogląd, że gadżety wystarczą i zastąpią metody nauczania. Drugi, że są infantylne i w konsekwencji – nie mogą być stosowane na wyższych poziomach nauczania. I trzecie – przeświadczenie, że ich stosowanie zabiera cenne minuty lekcji, a przygotowanie czyni z nauczyciela niewolnika pracy.
Ja jestem gadżeciara, bo widzę pozytywne efekty ich stosowania w nauczaniu. Wszystko, co powoduje, że lekcja i jej prowadzenie staje się ciekawsze dla uczniów, jest warte wysiłku.

Idąc śladem profesora Hattiego (książka – Widoczne uczenie się dla nauczycieli) myślę, że warto rozpatrywać ten temat zgodnie z przebiegiem lekcji, czyli jej etapami.
Mamy:

1. Początek lekcji. Czyli wprowadzenie w temat, dowiadywanie się, co uczniowie już na dany temat wiedzą, podawanie celów lekcji i kryteriów, przypominanie, bazowanie na poprzedniej wiedzy, budowanie atmosfery skupienia się na lekcji itp.
   
2. Środek lekcji. A w nim praca z zadaniem edukacyjnym, monitorowanie celów i kryteriów, monitorowanie procesu uczenia się, radzenie sobie z nierównym poziomem zrozumienia tematów przez uczniów, porównywanie, kategoryzowanie itd.
   
3. Koniec lekcji. Podsumowanie, refleksja ucznia, budowanie mostu do następnego tematu, pozyskiwanie informacji od uczniów, powtórzenie i przygotowanie do sprawdzianu itd.
   

Wiele z naszych nauczycielskich pomysłów gadżeciarskich nadaje się do każdego etapu lekcji.
Podam trzy przykładynadające się na każdy poziom nauczania:

ŚLEDCZY BŁĘDU

• A, B, C . Cel sprawdzenie, co uczniowie na dany temat wiedzą i zweryfikowanie ich błędnych koncepcji.
  
• Nauczyciel przygotowuje krótki tekst z dwoma błędnymi informacjami.
  
• Polecenia dla uczniów: Przeczytajcie w parach tekst i znajdźcie dwie błędne informacje. Po wykonaniu polecenia, wspólne opracowanie poprawek do tekstu.
  

Nadaje się na każdy poziom nauczania, w zależności od przygotowanego przez nauczyciela tekstu.

CO JUŻ WIEM I CZEGO CHCĘ SIĘ DOWIEDZIEĆ

• A, B, C – Cel uzyskanie informacji od uczniów: co już uczeń wie na dany temat, czego chciałby się dowiedzieć podczas lekcji.
  
• Nauczyciel przegotowuje rysunek z dwoma “dymkami” . Można posłużyć się zamieszczonym poniżej. Odbija ją na ksero w liczbie – dla każdego ucznia. Najlepiej, gdy rysunek jest narysowany ręką nauczyciela, specjalnie przygotowany dla jego uczniów. Można nie robić dymków, ale z doświadczenia wiemy, że dymki są lepiej wypełniane.
  
• Na początku lekcji nauczyciel poleca wypełnić oba dymki. Nauczyciel zbiera pod koniec kartki z tabelkami i je analizuje przed zaplanowaniem następnej lekcji. Najlepiej, gdy przyniesie je na następną lekcję, omówi z uczniami i uczniowie będą mogli zachować swoje kartki w swoich zeszytach.
  

Można również polecić na koniec lekcji wypełnienie dymków dotyczących nowego tematu.

KOSTKI DYDAKTYCZNE

• Celem jest uruchomienie refleksji ucznia – co wyniósł z lekcji i podzielenia się tą refleksją z innymi uczniami i z nauczycielem.
  
• Nauczyciel przygotowuje losy z sześcioma pytaniami podsumowującymi lekcję. Może użyć kostki dydaktycznej czerwonej (https://civitas.com.pl/pl/c/POMOCE-DLA-NAUCZYCIELI/13/1/full).
  
• Nauczyciel lub uczeń losuje pytanie lub rzuca kostką. Każdy z uczniów udziela sobie odpowiedzi na to pytania (może być w parach), a następnie chętni uczniowie wypowiadają się na forum klasy.
  
• Takie podsumowanie nadaje się na każdy etap nauczania i na każdy wiek uczniów.