Powtórki są potrzebne, nie tylko dają informację uczniom i nauczycielowi o postępach, ale mogą być też okazją do uczenia się.
Pierwszą trudnością jest to, że mamy do czynienia z różnym poziomem opanowania materiału przez uczniów. Powtarzając w sposób tradycyjny treści, możemy spotkać się z sytuacją, że dla niektórych uczniów mogą to być wręcz nowe wiadomości, a dla innych bardzo dobrze znane.
Dlatego przy powtórkach sprawdza się praca w grupach. Wtedy uczniowie mogą uczyć się wzajemnie od siebie i wszyscy mogą być aktywni.
Atrakcyjne może być powtórka bez udziału nauczyciela. Uczeń sam sprawdza poprawność swoich odpowiedzi Jeśli wie, że jego odpowiedzi nie będą upublicznione i brane pod uwagę przez nauczyciela w ocenie, to może bez lęku zaryzykować odpowiedź i sprawdzając nauczyć się, jaka odpowiedź jest prawidłowa. Taki sposób organizacji powtórki pozwala uczniom na pracę we własnym tempie. W tym czasie nauczyciel(-ka) może w razie potrzeby pracować z pojedynczymi uczniami lub małymi grupami.
Atrakcyjnie może być włączenie w powtarzanie ruchu fizycznego. Może to być powtórka przy pomocy stacji – uczniowie wędrują od stanowiska do stanowiska i rozwiązują problemy lub odpowiadają na pytania.
Interesującym sposobem jest wspólne zastanowienia się wraz z uczniami nad tym, co może być na sprawdzianie. Po wyszczególnieniu tych zagadnień, każdy z uczniów może zająć się tym, z czym ma kłopoty. Nauczyciel może wtedy oferować spersonalizowaną pomoc.
Kilka specyficznych pomysłów:
Pomyłki: Nauczyciel podaje zadania i błędne do nich rozwiązania. Zadaniem uczniów (w parach) jest znalezienie błędu i poprawienie go.
Gra: Pomysł polega na przygotowaniu gry planszowej, podczas której uczniowie rozwiązują zadania i przesuwają pionki na planszy. Można poprosić uczniów o wcześniejsze przygotowanie pytań do gry.
Dopasowanie odpowiedzi: Nauczyciel(-lka) przygotowuje zadania i odpowiedzi, może poprosić uczniów o ich przygotowanie. Plansze z zadaniami i osobno z odpowiedziami wieszane są na ścianach klasy. Zadaniem uczniów jest dopasowanie odpowiedzi do zadań.
Szybki przegląd: Opracowanie pytań dla uczniów. Po zadaniu pierwszego z nich nauczyciel prosi uczniów o podzielenia się odpowiedzią w parach (90 sekund).Odpowiedź jest sprawdzana, a uczniowie mogą zapisywać na kartce liczbę prawidłowych odpowiedzi.
Porównanie partnerów: Nauczyciel tworzy dwie kolumny problemów. W każdym wierszu są różne problemy, ale z takimi samymi odpowiedziami. W parach uczniowie przecinają kartkę na pół, aby każdy z uczniów miał kolumnę problemów do samodzielnej pracy. Uczniowie podczas rozwiązywania zadań sprawdzają, czy mają te same odpowiedzi w każdym wierszu.
Powtórki przydają się przed każdym sprawdzianem, ale mogą być też atrakcyjne już po zakończeniu tematu, na przykład po wystawieniu ocen końcowych. Wtedy są okazją do sprawdzenia (bez konsekwencji) – ile się nauczyłam(-łem). W ten sposób można podsumowywać pracę uczniów i osiągnięcie celów, które były stawiane przed uczniami. Jest to tym bardziej atrakcyjne, gdy wykorzystywana jest samoocena uczniowska, na którą stawia ocenianie kształtujące.
Inspiracja artykułem Sarah Gonser