Większość młodych ludzi potrzebuje do rozwoju wsparcia dorosłych. Czym więcej życzliwych i przytomnych dorosłych w życiu ucznia, tym dla niego lepiej. W tym wpisie o spotkaniach, w których biorą udział: nauczyciel, uczeń i opiekun dziecka. Nie o organizacji takich spotkań, choć nie jest to łatwa sprawa, ale o ich przebiegu.
O organizacji tego typu spotkań pisałam już wcześniej, między innymi we wpisie: https://oknauczanie.pl/6-pomyslow-na-organizowanie-spotkan-z-rodzicami . Nie są one zbyt popularne, myślę, że nie ma takiej tradycji i jest wiele wokół nich obaw. Uczniowie obawiają się, że takie spotkania mają na celu zbudowanie frontu przeciwko nim, nauczyciele boją się żądań rodziców, a rodzice najczęściej nie mają na takie spotkania czasu i też nie chcą dowiadywać się złych rzeczy o swoim dziecku.
Utarło się, że rodzice są wzywani do szkoły, gdy są kłopoty w ich dzieckiem. Spotkania trójstronne mogłyby to zmienić.
Powinien być jasno określony cel, polegający na udzielaniu wsparcia uczniowi w jego rozwoju. Rozmowa powinna toczyć się wokół tematu – w jaki sposób możemy wspólnie pracować, aby uczeń osiągał sukcesy, a także jakie konkretne środki można podjąć, aby pomóc mu w nauce.
W przebiegu spotkania zgodnie z celem może pomóc schemat oparty na pytaniach.
Początek
Pytanie do ucznia:
- Jak ci idzie, jeśli chodzi o szkołę, sport, hobby i przyjaciół?
- Co ci się podoba w klasie i co nie podoba? Jak oceniasz naukę w tym roku, czy jest trudno, czy łatwo, czy interesująco, czy nudno itp.?
Te dwa pytania zadane uczniowi w obecności rodzica dają wszystkim uczestnikom spotkania informacje, jak uczeń funkcjonuje w szkole.
Uczeń musi się zastanowić nad odpowiedziami, co w konsekwencji przybliża go do samooceny, której wcześniej nie wykonywał. Młodzi ludzie mają tendencję do myślenia o sobie w kategoriach – mam, bądź nie mam zdalności, a nie wkładam wysiłek lub nie. Spotkanie ma na celu zobaczenie przez ucznia, że jego rozwój zależy od niego samego.
Dla nauczyciela jest to bezcenna informacja, jak ma dalej postępować z uczniami i jak poradzić sobie z głównymi jego trudnościami lub problemami. Na przykład, może dowiedzieć się, że uczeń potrzebuje pomocy w nauce lub że czuje się samotny w klasie.
Rodzic może dowiedzieć się o wielu sprawach, o których nie miał pojęcia, co umożliwi mu udzielenie dziecku pomocy.
Rozwinięcie
- Z czym sobie radzisz dobrze?
Niektórzy uczniowie mogą nie widzieć niczego takiego. Młodzi ludzie bywają bardzo krytyczni wobec siebie i mogą nie widzieć żadnych swoich osiągnięć.
Wtedy nauczyciel może nakierować ucznia na pozytywne myślenie i podzielić się kilkoma pozytywnymi spostrzeżeniami na jego temat.
Planowanie
- Nad jakimi obszarami chciałbyś popracować?
To pytanie pozwala uczniowi samodzielnie wybierać aspekty do rozwoju i rozwiązywać problemy, o których prawdopodobnie wie, ale nie zastanawiał się, jak sobie z nimi poradzić.
Uczniowie najczęściej mówią: „Mógłbym lepiej przygotowywać się do sprawdzianu”, albo „Powinnam odrabiać prace domowe”. To świetne punkty wyjścia do znajdywania rozwiązań. Właśnie dlatego, że na takim spotkaniu uczeń ma do pomocy dwie osoby – nauczyciela i rodzica. Można zadać mu następne pytanie:
- Co twoi rodzice i ja możemy zrobić, aby ci pomóc?
Sugestie ucznia mogą być różne, na przykład:
„Nie wymagajcie ode mnie odrobienia pracy domowej”
„Przydałoby mi się trochę czasu bez przeszkadzania ze strony rodzeństwa”
Ale w większości pada odpowiedź – „Nie wiem”.
Wtedy można przedstawić uczniowi kilka propozycji, z których on sam wybierze dla niego odpowiednie, na przykład:
- Czy siedzenie z dala od innych uczniów pomogłoby Ci się skupić?
- Czy byłoby pomocne, gdybyś mógł zostać w szkole po lekcjach i odrobić w tym czasie prace domowe?
- Czy pomocne byłoby opracowanie planu tygodnia i wyznaczenie czasu nauki?
- Czy masz kogoś z kim chciałbyś razem przygotować się do sprawdzianu?
- Czy pomogłoby ci, gdybyś oddała na czas nauki telefon mamie?
Nauczyciel może na przykład zapytać rodziców:
- Czy byłaby Pani skłonna przeznaczyć spokojne miejsce dla dziecka, aby mogło w tym czasie uczyć się bez obecności rodzeństwa?
- Czy śledzi Pani postępy i oceny dziecka? Czy wygodne byłoby, gdyby w każdy piątek był omawiany tydzień nauki?
- Czy można byłoby zwolnić córkę z zajęć domowych, gdy przygotowuje się do zapowiedzianego sprawdzianu?
- Czy mogłaby Pani czuwać nad godzinami snu dziecka i przypominać o ustaleniach w tej materii?
- Czy możemy wspólnie opracować plan porannego wstawania, aby syn nie spóźniał się do szkoły?
Na koniec wszystkie trzy strony wybierają, co zrobią, aby pomoc uczniowi. Jest to zapisywane, aby można było się do tego odnieść na następnym spotkaniu.
Inspiracja artykułem Tanner Jones
https://www.edutopia.org/article/parent-teacher-student-conferences