Termin jest tłumaczeniem nazwy metody Think-Pair-Share (TPS). Polega na trzy etapowym poleceniu:
- Pomyśl sam.
- Przedyskutuj w parze.
- Podziel się przemyśleniami w całej grupie.
Nic nowego, każdy z nauczycieli stosuje tę metodę intuicyjnie.
Gorąco zachęcam do wplatania „Przemyśl-Para-Podziel się” w regularną rutynę zajęć w klasie dla osób w każdym wieku. Ale, aby to zrobić dobrze, trzeba pamiętać o kilku kwestiach.
- Nie pomijać pierwszego etapu
Kiedy nauczyciel zadaje pytanie, uczniowie od razu chcą przedyskutować odpowiedź w parach, a ważne jest, aby sami najpierw pomyśleli. Dlatego trzeba wyraźnie przeznaczyć czas na pierwszy etap – samodzielne poszukiwanie odpowiedzi. Można poprosić uczniów, aby zapisali swoje samodzielne wnioski, to pomaga w przywoływaniu informacji z pamięci długotrwałej. Przywoływanie informacji w parach nie wzmacnia tak dobrze pamięci, jak z pomocą innych. Czas na przemyślenie przygotowuje uczniów do dyskusji w parach, jeśli nie ma tego etapu, to dyskusja w parze może być jednostronna.
- Wzajemne słuchanie partnerów na drugim etapie
Nauczyciel powinien nauczyć uczniów wzajemnego słuchania. Można przydzielić uczniom litery A i B i zadbać, aby najpierw mówiła osoba A, a po wyznaczonym czasie rozpoczęła wypowiedź osoba B. Można wzmocnić słuchanie, jeśli zapowie się, że uczniowie mogą być proszeni o zrelacjonowanie tego, co mówił partner.
- Przygotowanie uczniów do trzeciego etapu
Po dyskusjach w parach uczniowie mają dzielić się przemyśleniami z resztą klasy. Mogą nie czuć się wystraczająco pewni swojej wypowiedzi. Dlatego warto, aby nauczyciel na poziomie drugim, przysłuchiwał się dyskusjom w parach i doceniał (potwierdzał) wyciągane przez uczniów wnioski, zachęca to do wygłoszenie ich na forum klasy.
Przed dyskusją grupową (trzeci etap) nauczyciel może zapowiedzieć, że wylosuje parę lub ucznia, który pierwszy przedstawi swoje wnioski lub odpowie na pytanie. To może wzmóc przygotowanie uczniów w parach do wypowiedzi.
Po każdej wypowiedzi powinien być przeznaczony czas na zastanowienie się — co najmniej kilka sekund — aby uczniowie mogli posłuchać i zastanowić się nad tym, co powiedzieli inni. To pomaga w zastanowieniu się nad własna odpowiedzią.
Po każdej wypowiedzi na forum nauczyciel może zapytać: Czy jest coś jeszcze, co można by dodać ? Czy możesz rozbudować tę odpowiedź? Czy ktoś chce zakwestionować odpowiedź, na przykład, podając alternatywną odpowiedź?
4. Inny sposób dzielenia się na forum
Szczególnie skutecznym sposobem na przeprowadzenie PPP jest użycie zeszytu ucznia lub tablic suchościeralnych. Podczas etapu pierwszego uczniowie mogą zapisać (w zeszycie przy pomocy ołówka, a na tablicy flamastrem ścieralnym), co potrafią sobie przypomnieć, lub kilka początkowych myśli. Podczas drugiego etapu uczniowie mogą dopisać lub skreślić zapisy (w przypadku zeszytu – zetrzeć gumka). Następnie, na etapie trzecim, uczniowie mogą podnieść swoje tablice lub dać innym do wglądu własne zeszyty, aby podzielić się z innymi tym, co napisali lub pozwolić innym na zajrzenie do swoich zeszytów.
5. Podsumowanie
Metoda PPP zajmuje więcej czasu niż tradycyjne zadawanie pytań w klasie, więc aby mieć pewność, że ten czas zostanie dobrze wykorzystany, ważne jest, aby pytania zadawane uczniom były dobrze zaprojektowane i starannie przemyślane. Nie każde pytanie powinno podlegać PPP. Polecenie musi być przekazane w jasny sposób i być ściśle związane z tematem lekcji.
Dzięki tej metodzie uczniowie głębiej wnikają w temat, uczą się od siebie wzajemnie i przygotowują się do prezentacji własnej opinii.
Poniżej kilka modyfikacji tej metody.
- Zapisywanie
Polega na tym, że pierwsze polecenie (w I etapie) jest poszerzone o zapisanie własnych przemyśleń. Drugi etap polega na wymianie sporządzonych zapisów. Ostatnie polecenie polega na dzieleniu się na głos wnioskami z całą klasą.
- Sporządzanie wspólnej notatki
Modyfikacja jest na drugim etapie, wtedy uczniowie wspólnie zapisują wnioski z dyskusji w parze. Promowana jest współpraca we wspólnym zapisaniu wniosków.
- Wielokrotne dyskusje
Drugi etap jest tu wydłużony, pary są zmieniane kilkakrotnie. Pomaga to w dzieleniu się przemyśleniami z różnymi partnerami, a nie tylko z jednym, co pogłębia przemyślenie.
Można zapisywać pomysły par i ustalać, które się powtarzają, a które nie.
- Sześcioosobowe zespoły
Po zakończeniu drugiego etapu uczniowie łączą się w sześcioosobowe grupy i wypracowują wspólne wnioski. Potem prezentują przemyślenia i najlepsze pomysły na forum całej klasy. Wymaga to od uczniów umiejętności dyskusji w grupie i konsensusu w wyborze.
- Różne tematy
Zmiana na etapie drugim: Uczniowie otrzymują różne pytania do ustalenia odpowiedzi, łączą się najpierw tematycznie w pary, a potem z inną parą, która otrzymała inne pytanie. Pomaga to w spojrzeniu na temat z różnych stron.
- Rysowanie
Zmiana polega na dołączeniu na pierwszym etapie polecenia – narysowania własnych przemyśleń. Na drugim etapie w pracy w parze uczniowie tworzą rysunek wspólnie, a na koniec przedstawiają rysunek całej klasie. Ten sposób zachęca do wizualizacji pomysłów.
- Wizualizacja na plakatach
Uczniowie otrzymują kryteria sukcesu do stworzenia plakatu. Na etapie drugim pary uczniów otrzymują pusty plakat, na którym wizualizują swoje przemyślenia. Plakaty są prezentowane w całej klasie.
Koledzy udzielają informacji zwrotnych (zgodnie z kryteriami sukcesu) na karteczkach samoprzylepnych, które przyczepiają do każdego plakatu. Takie podejście zachęca do informacji zwrotnych od rówieśników i pomaga w doprecyzowaniu przemyśleń.
- Obrona stanowiska
W trzecim etapie uczniowie prezentujący swoje stanowisko mogą odpowiadać na pytania i uzasadnić swoje zdanie. Uczniowie uczą się, jak przekształcić złożone informacje w zwięzłe wyjaśnienie i rozwijają umiejętności publicznego przemawiania i argumentowania.
- Wzajemne nauczanie
Podczas drugiego etapu uczniowie w parze opracowują prezentację, jeden uczeń prezentuje, a drugi uzupełnia wypowiedź.
Prezentacja zawiera:
- Podanie głównego wniosku
- Wyjaśnienie rozumowania
- Dowody i/lub przykłady
- Końcowe kluczowe wnioski.
- Argumentacja i obrona
Podczas drugiego etapu pracy w parach, jeden uczeń prezentuje swoje myślenie, a drugi ma za zadnie zadawać pytania i kwestionować przedstawione rozumowanie. Pomaga to uczniom w logicznym uzasadnianiu swojego stanowiska.
Można również trzeci etap podzielić na podobną prezentacje w małej grupie.
- Debata
Modyfikacja następuje na trzecim etapie. Uczniowie nie prezentują swoich uzgodnień stworzonych w parze, ale zostaje im przedzielone stanowisko (jak w debacie Oksfordzkiej), które mają za zadanie bronić. Uczy to uczniów – argumentacji. Trzeci etap może przebiegać w czwórkach lub w małych grupach.
Podział na stanowiska może być już wskazany na drugim etapie.
- Klasyfikacja
Temat jest podany w ten sposób, że zadaniem uczniów jest przedzielenie zagadnień do kategorii lub uszeregowanie od najmniejszego do największego. Uczniowie najpierw indywidualnie klasyfikują listę opcji, a potem porównują w parach i poprawiają swoje uszeregowanie.
- Praktyka
W etapie drugim uczniowie rozwiązują konkretny problem lub wykonują zadanie praktyczne, wykorzystując to czego się nauczyli.
Inspiracja artykułami:
oraz Kate Jones i Dylan Wiliam
https://ascd.org/blogs/getting-the-think-pair-share-technique-right