Pomysły OK zeszytowe

6 stron czytania

Ciekawym pomysłem pracy z kodami podzieliła się z nami Beata Minta nauczycielka wczesnoszkolna w Szkole Podstawowej nr 3 im. K. Makuszyńskiego w Koźminie Wlkp:

Do pracy z kodem QR potrzebny jest generator kodów i czytnik. Generator możecie znaleźć między innymi na stronie http://www.qr-online.pl/#qr_text_tbut . We właściwe miejsce wpisujecie tekst, który chcecie zakodować i generujecie kod. Można go teraz pobrać jako PDF, JPG, PNG itp. i wydrukować. Czytnik trzeba zainstalować na telefonie lub tablecie. Aby odczytać kod należy włączyć aplikację czytnika, zeskanować kod i na ekranie pojawi się tekst, który wcześniej zakodowałyśmy. Teraz możecie wymyślać zadania. Można np. napisać komentarz do pracy dzieci. Ja zrobiłam komentarz do pracy grupowej, bo miałam do dyspozycji tylko swój tablet i telefon. Każda grupa skanowała kod umieszczony przeze mnie na plakacie i odczytywała głośno komentarz. Najlepiej jest wtedy, gdy macie do dyspozycji tablety lub telefony dla każdego ucznia lub na parę jeden. Może też być kilka w klasie ( po jednym dla grupy). Jeśli nie ma zakazu w szkole to można poprosić dzieci o przyniesienie tabletów lub telefonów do szkoły ( np. wybrać jeden dzień w tygodniu na pracę z tymi urządzeniami ). Wiadomo, że wtedy muszą być zainstalowane bezpłatne czytniki na tych urządzeniach. Można też umówić się z koleżankami z pracy i kilka tabletów zorganizować na zasadzie dzisiaj ty jutro ja….( najczęściej prywatne). Kody można wykorzystywać do np. odczytywania treści zakodowanych poleceń do zadań, odczytywania wyrazów i układania ich później wg kolejności alfabetycznej… jest wieeeele możliwości wszystko zależy od waszej kreatywności. Ważne, że dzieci uwielbiają takie zadania. Podaję link do strony “zamiastkserówki”, gdzie opisany jest sposób wykorzystania kodów QR jako puuzli. Tak nawiasem mówiąc edukacja wczesnoszkolna ( i nie tylko) zajrzyjcie na tą stronę, jest świetna! Gorąco polecam!!!!http://www.zamiastkserowki.edu.pl/2016/03/qr-puzzle.html.

Agnieszka Martowicz nauczycielka języka polskiego w Zespole Szkół – Publiczna Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II i Publiczne Gimnazjum w Chwałowicach: BESTIARIUSZ
Chciałabym przedstawić metodę pomagającą w kreatywny sposób ćwiczyć opis postaci. Metoda nosi tytuł BESTIARIUSZ i poznałam ją na jednym ze szkoleń prowadzonych przez edukatorów z Lublina. Świetnie sprawdza się na każdym etapie nauczania.
Na czym polega?
1. Uczniowie znając temat i cel lekcji mają za zadanie wybrać 5 liczb z zakresu od 1 do 12 oraz dwie dodatkowe liczby z zakresu 1-14. Robią to chętnie, mimo że nie wiedzą po co i dlaczego.
2. W drugim kroku informujemy uczniów, co kryje się pod poszczególnymi numerkami przez nich wybranymi. Wówczas okazuje się, że mają oni za zadanie namalować stwora, który będzie posiadał zgodnie z wybranymi liczbami określone części ciała (włosy, pazury, trąbę, dziób…).
3. Trzeci etap to malowanie – sporo zabawy nawet dla gimnazjalistów. Uczniowie nadają stworom imiona i określają gatunek.
4. Opis postaci według punktów NaCoBeZU. Moi uczniowie zaproponowali, żebyśmy patyczkami wylosowali, kto opisze czyjego stwora i tak też zrobiliśmy.
5. Samoocena – na ile zrealizowałem NaCoBeZU?
6. Czytanie zadania przez chętnych uczniów = SALWY ŚMIECHU
Poniżej zdjęcia przykładowych realizacji. Zeszyty zebrałam do sprawdzenia, aż się boję zacząć je czytać.

Nacobezu do opisu:

1. Przedstawiam ogólne cechy postaci (imię i nazwisko/nazwa, płeć)
   
2. Opisuję cechy szczegółowe (wzrost, budowa ciała, kolor oczu, kształt nosa itp.)
   
3. Omawiam zachowanie postaci
   
4. Zawieram własną opinię o opisywanej postaci
   
5. Tworzę spójną i logiczną wypowiedź
   

Urszula opisała swoja pracę z eksperymentami:

Nasza klasa II uwielbia robić eksperymenty. Pracowaliśmy ostro prze trzy dni. Pomysł był bardzo dobry, bo tak wiele przy tej okazji nauczyliśmy się i wiele się dowiedziałam o moich dzieciach.
Co było ważne:
* musieli się dobrać w pary – w parach dogadać się, jaki eksperyment wybiorą, co muszą przynieść, co ja muszę przygotować (niektórzy mają z tym spory problem, ale udało się)
* pary musiały ułożyć dla całej klasy pytania kluczowe, na które w domu odpowiadaliśmy, a przez to sprawdzaliśmy kto uważnie oglądał, kto pamiętał nasze uwagi do pokazów
* uczyliśmy się także robić zdjęcia, a tutaj dzieci musiały pytać o zgodę kolegi na robienie zdjęć i pamiętać o nie umieszczaniu zdjęć w Internecie.
Oczywiście pomocny był mój ukochany cel i NaCoBeZu, które jakość ciągle szlifuję. Znalazła się też ocena koleżeńska.

Katecheza

W kursie OK zezzyt biora udział tez nauczycielki religii. Dwie z nich podzieliły się swoja praktyką.

Marita Kowalczyk katechetka w Szkole Podstawowej w Skalmierzycach, przysłała wiele zdjęć, ale pokażę tylko kilka:

Cel i kryteria sukcesu

‎

Lapbook

Agnieszka – katechetka przysłała imponujące mapy:

Katecheza. Klasy IV – VI. 
Zadaniem uczniów było zrobić notatki z mojego wykładu na temat Wielkiego Tygodnia. Do wyboru mieli dwie techniki: mapę myśli lub w wykorzystując myślenie wizualne. Następnie mieli z haseł związanych z tą tematyką utworzyć chmurę wyrazów.
Po zajęciach dostałam dzieciom małe karteczki i poprosiłam, aby na nich krótko podsumowali naszą lekcję. Oto niektóre z wypowiedzi:
-“Było super, myślałam, że o zabawa”,
-“Z mapą myśli bardzo dobrze mi się pracowało. Na pewno nie raz jeszcze ją wykorzystam do nauki. To naprawdę dobry sposób”,
-“Pomaga mi to w zapamiętaniu wielu rzeczy, ale jest to wymagające.”,
-” Ta metoda jest bardzo fajna, pomysłowa i kreatywna.”,
-“Pasuje mi. Dobrze się przez to uczę.”
-“Dużo zapamiętuję. Jest przy tym fajna zabawa.”,
-“Przyjemnie się pracowało. Chciałabym więcej takich lekcji.”
Ok 85% dzieci było zadowolonych. To, co sprawiało im największą trudność, to wyłapywanie z mojego wykładu tego, co było najważniejsze, warte zanotowania; kompozycja pracy, rozplanowanie; tworzenie symboli, schematycznych rysunków. Na szczęście tych umiejętności można się nauczyć. Zachęcam do wypróbowania tych metod!

Mapa myśli

Mapa myśli

Mapa myśli

Mapa myśli

Beata Konstanty nauczycielka języka niemieckiego w Gimnazjum nr 6 Jaworznie zacytowała wypowiedzi swoich uczniów o ocenianiu kształtującym: Oto, z czym uczniom klas drugich kojarzy się OK:
Gabrysia: “OKej polega na ocenianiu swoich możliwości, każdy może dostosować sposób uczenia się do siebie. W OK-zeszycie każdy ma swobodę i każdy wie, nad czym trzeba jeszcze popracować.”
Ola: “OK to ocenianie pracy naszej i innych, ocenianie i obserwowanie postępów”.
Kinga: “W OKeju oceniam to, co umiem, czego nie umiem, co muszę powtórzyć. Oceniam pracę nad sobą.”
Ania1: “OK to ocenianie, które ma na celu rozwijanie umiejętności uczniów.”
Ania2: “OK to pokazanie uczniowi, co już umie, a czego musi się jeszcze nauczyć.”
Paulina: “OK ma na celu nie tylko sprawdzenie wiedzy, lecz także starań i działań ucznia.”
I “wisienka”:
Arek: “OK – ocenianie, które ma na celu kształcić ucznia inaczej niż normalna nauka.”